ଭୁବନେଶ୍ବର: ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅତିକମ୍ରେ ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର ଓ ବାସଗୃହର ଆବଶ୍ୟକା ରହିଛି। ଏହି ୩ଟି ମୌଳିକ ଜିନିଷ ବିନା ବଞ୍ଚିବା ସହଜ ନୁହେଁ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବଜନ୍ତୁ ପାଇଁ ଏହା ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ। ମନୁଷ୍ୟ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ପାଇଁ ବସ୍ତ୍ର ଓ ବାସଗୃହ ଦରକାର ନାହିଁ। ହେଲେ ମନୁଷ୍ୟ ପାଇଁ ଏହି ୩ଟି ଅତି ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ। କିନ୍ତୁ ବସ୍ତ୍ର ଓ ବାସଗୃହ ତୁଳନାରେ ଖାଦ୍ୟକୁ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଦିଆଯିବା ଉଚିତ। କାରଣ ଭଲ ଖାଇଲେ ରୋଗର ଶିକାର ଆଶଙ୍କା କିଛି ମାତ୍ରାରେ ହ୍ରାସ ପାଇଯିବ। ଅନେକ ରୋଗର କାରଣ ହେଉଛି ଅସନ୍ତୁଳିତ ଓ ଅବ୍ୟବସ୍ଥିତ ଖାଦ୍ୟ। ସେଥି ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟକୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ବ ଦେବାର ସମୟ ଆସିଛି।
ଖାଦ୍ୟ କଥା ଯେତେବେଅଳେ ଆସୁଛି, ସେତେବେଳେ ମନରେ ଗୋଟିଏ କଥା ଚିନ୍ତା ଆସେ ଯେ, ଏହା ପ୍ରାକୃତିକ ନାଁ ରସାୟନିକ। ଗାଁ ଗହଳିରେ କିଛି ପରିମାଣରେ ପ୍ରାକୃତିକ ଉପାୟରେ ଉତ୍ପାଦିତ ହେଉଥିବା ଫସଲ ମିଳୁଛି। ମାତ୍ର ରସାୟନିକ ବିହୀନ ଖାଦ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ମିଳିପାରୁ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ସହରର ବଜାରରେ ଆମେ ଯେଉଁ ଚାକଚକ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ଦେଖୁଛେ, ତାହା ରସାୟନିକ ସାମଗ୍ରୀର କରାମତି। ଚାଉଳ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପନିପରିବା, ମାଛ, ମାଂସ, ଅଣ୍ଡା, ଫଳ, ଫାଷ୍ଟଫୁଡ, ହୋଟେଲ ଖାଦ୍ୟରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରରେ ରସାୟନିକ ମିଶୁଛି। ବଜାରରୁ ଆସିଥିବା ପନିପରିବା ୨୪ ଘଣ୍ଟା ବାହାରେ ରଖିଲେ ବହୁତ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଉଛି। ଖାଦ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଆମେ ରେଫ୍ରିଜେରେଟର ବ୍ୟବହାର କରୁଛେ। କିନ୍ତୁ ଏଥିରୁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିବା ଖାଦ୍ୟ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ ବିପଦ ଆଣୁଛି।
ଦେଶୀର ଦର ଦୁଇଗୁଣ
ଟଙ୍କା ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ତଥା ଶସ୍ତାରେ କିଣିବା ପାଇଁ ଆମେ ବଡ଼ବଡ଼ ବଜାରକୁ ଯାଇଥାଉ। ବଡ଼ ସାପ୍ତାହିକ ହାଟରେ ପନିପରିବା, ଫଳ ଓ ତେଜରାତି ଦୋକାନ ସାମଗ୍ରୀ ବାହାରର ଅନ୍ୟ ଦୋକାନ ତୁଳନାରେ ଶସ୍ତା ଥାଏ। ଆଉ ଗୋଟେ କଥା ହେଲା ହାଟରେ ଦେଶୀ ଜିନିଷର ଦର ବିଦେଶୀ ତଥା ହାଇବ୍ରିଡ ତୁଳନାରେ ଦୁଇଗୁଣ ଥାଏ। ଉଦାହରଣ ସ୍ବରୂପ ଦେଶୀ କାଙ୍କଡ କିଲୋ କିଣିଲେ ୧୨୦ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ପଡୁଥିବା ବେଳେ ହାଇବ୍ରିଡର ମୂଲ୍ୟ ୪୦ ଟଙ୍କା ଥାଏ। ସେହିପରି କୋଲକାତାରୁ ଆସୁଥିବା ପୋଟଳର କିଲୋ ପିଛା ୩୦ଟଙ୍କାରେ ମିଳୁଥିବା ବେଳେ ସ୍ଥାନୀୟ ଅଞ୍ଚଳରୁ ଉତ୍ପାଦିତ ଏହାର ଦର ୫୦ରୁ ୮୦ ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଥାଏ। ବେପାରୀମାନେ ଦେଶୀ ନାମ କହିକି ଗ୍ରାହକଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରନ୍ତି। ଏଥି ସହିତ ଚଢ଼ା ଦରରେ ବିକ୍ରି କରିଥାନ୍ତି। ଦେଶୀ ଅଣ୍ଡା, କୁକୁଡ଼ା, ଛେଳି ମାଂସ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରାହକଙ୍କର ଅଧିକ ପସନ୍ଦ। ସାଧାରଣ ଚିକେନ କିଲୋ ପ୍ରତି ୨୫୦ ଟଙ୍କା ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ବେଳେ ଦେଶୀ ଦର ୫୦୦ ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଥାଏ। ସାଧାରଣ ଅଣ୍ଡା ଗୋଟିଏକୁ ୬ ଟଙ୍କାରେ ମିଳୁଥିବା ବେଳେ ଏହାର ଦେଶୀର ମୂଲ୍ୟ ୧୦ ଟଙ୍କା। ବୈଜ୍ଞାନିକ ପଦ୍ଧତିରେ ଉତ୍ପାଦିତ ଫସଲ ପାଟିକୁ ସେତେ ବେଶୀ ସ୍ବାଦିଷ୍ଟ ଲାଗି ନଥାଏ।
ଜୈବିକ ପଦ୍ଧତି ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ
ଜୈବିକ ପଦ୍ଧତିରେ ଚାଷୀ ଉତ୍ପାଦନ କରୁଥିବା ଫସଲ ବଜାରରେ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କୁ ଅଧିକ ଆକର୍ଷିତ କରୁଛି। କିନ୍ତୁ ଏହିଭଳି ମାଧ୍ୟମରେ ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନ କରିବା ପାଇଁ ଚାଷୀଙ୍କୁ କଡ଼ା ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। ଅନ୍ୟପଟରେ ରସାୟନିକ ତଥା ବୈଜ୍ଞାନିକ ପଦ୍ଧତିରେ ଚାଷ କରିବା ଦ୍ବାରା ଚାଷୀ ଅଧିକ ଲାଭବାନ ହୋଇଥାଏ। ସରକାର ଓ ପ୍ରଶାସନ ଯଦି ଜୈବିକ ପଦ୍ଧତିରେ ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନକୁ ଅଧିକ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦିଅନ୍ତେ, ତାହେଲେ ଚାଷୀ ଉପକୃତ ହେବା ସହିତ ଲୋକଙ୍କୁ ଫସଲ ଶସ୍ତାରେ ମିଳିପାରନ୍ତା। ଏଥି ସହିତ ଲୋକେ ଖାଦ୍ୟଜନିତ ରୋଗର ସାମ୍ନା କରନ୍ତେ ନାହିଁ।
