ଭୁବନେଶ୍ବର: ରାଜ୍ୟ ସରକାର ସବୁବେଳେ ବିକାଶ ନେଇ ଡିଣ୍ଡିମି ପିଟୁଛନ୍ତି। କୃଷି, ଶିଳ୍ପ, ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ, ଶିକ୍ଷା ଆଦି କ୍ଷେତ୍ରରେ ବହୁ ପଛୁଆ ଥିଲେ ନିଜକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମନେ କରୁଛନ୍ତି। ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ତୁଳନାରେ ଓଡ଼ିଶା ବହୁ ଆଗରେ ବୋଲି ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଅନ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀମାନେ କହି ଆସୁଛନ୍ତି। ଦେଶର ଶୀର୍ଷ ସ୍ତରର ବିକଶିତ ରାଜ୍ୟ ହେବାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁଛି। ଓଡ଼ିଶାର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଅନ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀମାନେ ଆମ ରାଜ୍ୟ ଓ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟର ବାସ୍ତବତା ଭିତରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ କ’ଣ ଅଛି ସେବାବଦରେ ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ମଧ୍ୟ କରନ୍ତି ନାହିଁ।
ଓଡ଼ିଶାକୁ ବିଗତ ଦିନରେ ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଜାତୀୟ ଓ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ପୁରସ୍କାର ଏବଂ ସମ୍ମାନ ମିଳିଛି। ଦେଶର କେଉଁ ରାଜ୍ୟ କେତେ ପରିମାଣରେ ବିକଶିତ ସେ ନେଇ ଏକ କଂପାନି ନିକଟରେ ସର୍ଭେ କରିଛି। ଅଗ୍ରଣୀ ରେଟିଂ କମ୍ପାନୀ ‘କେୟାରଏଜ୍’ ପକ୍ଷରୁ ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟକୁ ନେଇ କରାଯାଇଥିବା ସର୍ଭେରେ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥାନ ସବୁଠାରୁ ନିମ୍ନରେ ରହିଛି। ରାଙ୍କିଙ୍ଗ୍ ରିପୋର୍ଟରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଦେଶର ୨୮ଟି ରାଜ୍ୟରୁ ୧୭ଟି ବଡ଼ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ଓଡ଼ିଶାର ଶାସନ ସବୁଠାରୁ ତଳେ ରହିଛି।
ଓଡ଼ିଶାକୁ ଶାସନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମାତ୍ର ୧୧.୫ ମାର୍କ
ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରଦର୍ଶନକୁ ଭିତ୍ତି କରି କଂପାନି ପକ୍ଷରୁ ସର୍ଭେ କରାଯାଇଛି। ମୋଟ ୧୦୦ ମାର୍କରୁ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଶାସନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମାତ୍ର ୧୧.୫ ମାର୍କ ମିଳିଛି। କିନ୍ତୁ ପଡ଼େଶୀ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ୬୭ ମାର୍କ ରଖି ୧-ନମ୍ବରରେ ରହିଛି। ଆଇନ, ପୁଲିସ୍, ଇ-ସେବା ଭଳି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶା ଭଲ କରୁନଥିବାରୁ ପୁଞ୍ଜି ଆକର୍ଷଣରେ ବି ପଛରେ ରହୁଛି। ଓଡ଼ିଶା ବିକାଶର ଗତି ନିମ୍ନଗାମୀ ହୋଇଛି। ପ୍ରଶାସନିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ, ତେଲେଙ୍ଗାନା ଓ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ କ୍ରମାନ୍ବୟରେ ପ୍ରଥମ, ଦ୍ବିତୀୟ ଓ ତୃତୀୟ ସ୍ଥାନରେ ଅଛନ୍ତି।
ଆର୍ଥିକ ବିକାଶରେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ୧ ନମ୍ବର
ରିପୋର୍ଟରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଆର୍ଥିକ ଶୃଙ୍ଖଳାରେ ବଡ଼ ରାଜ୍ୟ ଭିତରେ ୧ ନମ୍ବର ସ୍ଥାନରେ ଓଡ଼ିଶା ରହିଛି। ବିତ୍ତୀୟ ପରିଚାଳନା ଆଇନ ଭିତରେ ରହୁଥିବାରୁ ଏଭଳି ହୋଇପାରିଛି। କିନ୍ତୁ ଏହି ଅର୍ଥ ସମସ୍ତଙ୍କ ବିକାଶରେ ଲାଗୁଛି କି ନାହିଁକୁ ଦେଖିଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ବିକାଶରେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ୧ ନମ୍ବର ସ୍ଥାନରେ ଅଛି, ଯେଉଁଥିରେ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥାନ ୧୧ ନମ୍ବର। ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରଥମ ତିନିଟି ସ୍ଥାନରେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର, ଗୁଜରାଟ ଓ ତାମିଲନାଡୁ ଥିବାବେଳେ ଓଡ଼ିଶା ୧୧ ତମ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛି। ପଂଜାବର ଆର୍ଥିକ ଶୃଙ୍ଖଳା ସବୁଠାରୁ ଖରାପ ବୋଲି ରିପୋର୍ଟ ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି। କିନ୍ତୁ ଭିତ୍ତିଭୂମି ନିର୍ମାଣ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପଂଜାବ ଶୀର୍ଷରେ ରହିଛି। ଓଡ଼ିଶା ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ୧୫ତମ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛି। ସେହିପରି ପରିବେଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ୧ ନମ୍ବର ସ୍ଥାନରେ ଥିବାବେଳେ ଓଡ଼ିଶାର ସ୍ଥାନ ୧୧ ନମ୍ବରରେ ରହିଛି।
ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ ଉତ୍ପାଦନ ହ୍ରାସ
ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଓଡ଼ିଶାର ପ୍ରଦର୍ଶନ ନୈରାଜ୍ୟଜନକ ହେବାର କାରଣ ହେଲା କୋଇଲା, ଲୁହାପଥର, ମାଙ୍ଗାନିଜ ଆଦି ଖଣିଜ ଦ୍ରବ୍ୟ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ଜିନିଷ ଉପରେ ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇପାରୁ ନାହିଁ। କେବଳ ଧାନ ଚାଷ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୃଷିଜାତ ସାମଗ୍ରୀ ବାହାର ରାଜ୍ୟ ଓ ବିଦେଶକୁ ରପ୍ତାନୀ କଲା ଭଳି ଉତ୍ପାଦନ ହୋଇପାରୁନାହିଁ। କେବଳ ଶୀତଦିନରେ ପନିପରିବା ଆବଶ୍ୟକତା ଠାରୁ ଅଧିକ ଉତ୍ପାଦନ ହେଉଥିବାରୁ ଲୋକଙ୍କୁ ସାମାନ୍ୟ ଆଶ୍ବସ୍ତି ମିଳିଥାଏ। କିନ୍ତୁ ମେ’ ମାସ ଠାରୁ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ଯାଏଁ ପୁଣି ଚଢ଼ା ଦରରେ କିଣିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। ରାଜୟ ିରେ ଶୀତଳଭଣ୍ଡାରର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ପନିପରିବାକୁ ଗଚ୍ଛିତ ରଖାଯାଇ ପାରୁନାହିଁ।
ଦାଦନ ପ୍ରମୁଖ ସମସ୍ୟା
ରାଜ୍ୟର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସମସ୍ୟା ଦାଦନ। କଳକାରଖାନା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଶିଳ୍ପର ଅଭାବ କାରଣରୁ ବୋକର ଯୁବକ ଯୁବତୀ ରୋଜଗାର ଓ ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ ବାହାର ରାଜ୍ୟକୁ ଯିବାକୁ ପଡୁଛି। ଏଥି ପାଇଁ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକଙ୍କୁ ବାହାର ରାଜ୍ୟରେ ନିର୍ଯାତନାର ଶିକାର ହେବାକୁ ପଡ଼ୁଛି। ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ ବାହାରକୁ ଯାଇଥିବା ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ମରଶରୀର ଫେରୁଛି। କୋଭିଡ ସମୟରେ ଓଡ଼ିଶା କେତେ ବିକଶିତ ତାହା ପଦାରେ ପଡ଼ିଥିଲା। ଗୁଜରାଟ, ତାମିଲନାଡୁ, ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶ, ଦିଲ୍ଲୀ, ଛତିଶଗଡ଼ରୁ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆ ଫେରିଥିଲେ।