ପ୍ରଭାବ ସତ୍ତ୍ବେ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଅବହେଳିତ

ଭୁବନେଶ୍ବର: ସମାଜର ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ ହେଉଛି ଗଣମାଧ୍ୟମ। ଖବରକାଗଜ, ଟେଲିଭିଜନ, ରେଡିଓ, ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ନଥିଲେ, ସମାଜରେ ବ୍ୟାପକ ଦୁର୍ନୀତି ହୁଅନ୍ତା, ଏହାକୁ କେହିବି ଅସ୍ବୀକାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ଗୋଟିଏ ଗୋଷ୍ଠୀର ଲୋକେ ବହୁ ଉପରକୁ ଉଠିଯାଆନ୍ତେ। ଅପରପକ୍ଷେ ଅନ୍ୟ ଗୋଷ୍ଠୀର ଅବସ୍ଥା ଶୋଚନୀୟ ହୋଇପଡ଼ନ୍ତା। ଫଳରେ ସାମାଜିକ ତାରତମ୍ୟ ଯୋଗୁଁ ହିଂସାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳନ୍ତା। ଗଣମାଧ୍ୟମ ସମାଜର ପ୍ରତିଟି ଚରିତ୍ର ଉପରେ ନଜର ରଖୁଛି। ପ୍ରତିଭାଧାରିମାନଙ୍କୁ ଜନମାନସରେ ପରିଚିତ କରାଉଛି। ସମାଜର ଆଖି ଆଗକୁ ଆଣୁଛି। ଅସାମାଜିକର ମୁଖ୍ୟା ଖୋଲିବାରେ ବଡ଼ ଭୂମିକା ରଖୁଛି। ଏପରିକି ଅନେକ କାମ ଲୋକେ ଜାଣିପାରନ୍ତେ ନାହିଁ, ଯଦି ଗଣମାଧ୍ୟମ ନଥାନ୍ତା। ତେବେ କ୍ଷୋଭର କଥା ହେଲା ଯେ, ଗଣମାଧ୍ୟମ ଓ ଏଥିରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଅବହେଳାର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି।

ଗଣମାଧ୍ୟମ କେବଳ ଖବର ପ୍ରସାରଣ କରୁ ନାହିଁ। ବରଂ ମନୋରଂଜନ ମଧ୍ୟ ଯୋଗାଉଛି। ଆଜିକାଲି ମିଡିଆର ଭାଷା ବଦଳିଯାଇଛି। ଅନଲାଇନ୍ରେ ଖବରକାଗଜ, ପତ୍ରିକା ମିଳିପାରୁଛି। ଇଣ୍ଟରନେଟ ଓ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମକୁ ଭୁଲିହେବ ନାହିଁ। ଇଣ୍ଟରନେଟ ଓ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ନରହିଲେ ସାମାଜରେ ବହୁତ ବଡ଼ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ଘଟିଯିବାର ଆଶଙ୍କା ରହୁଛି। କାରଣ ଏହି ଦୁଇଟି ମାଧ୍ୟମ ରହୁଥିବାରୁ ଅନେକ କଥା ସମସ୍ତେ ଜାଣିପାରୁଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ବାରା ଦୁର୍ନୀତି ସହିତ ଲିପ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷଙ୍କ ମନରେ ସଂକୋଚ ରହୁଛି। ସେହିପରି ପାରଂପରିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯଥା ଖବରକାଗଜ, ଟେଲିଭିଜନ, ରେଡିଓ, ଟେଲିଫୋନ ବହୁ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ସେବା ଯୋଗାଉଛି। ଗଣମାଧ୍ୟମ ଲୋକଙ୍କୁ ସଚେତନ କରାଉଛି। ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା, ରାଜନୀତି, ଶିକ୍ଷା, କଳା, ବ୍ୟବସାୟ ତଥା ସମାଜିକ ଜୀବନ ଓ ଚଳଣୀ ପାଇଁ ରାସ୍ତା ଦେଖାଉଛି। ସେହିପରି ଉତ୍ପାଦ ପାଇଁ ବିଜ୍ଞାପନ ଓ  ଅନ୍ୟ ସାମାଜିକ ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଯୋଗାଉଛି ଗଣମାଧ୍ୟମ।  

ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କ ପାଇଁ ବିଶେଷ ସୁବିଧା ନାହିଁ

ଓଡ଼ିଶାରେ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କୁ ଗୋପବନ୍ଧୁ ସାମ୍ବାଦିକ ବୀମା ଯୋଜନାରେ ୨ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ବୀମା ଦିଆଯାଉଛି। କରୋନା ସମୟରେ ମୃତ ସାମ୍ବାଦିକ ପରିବାରକୁ ୧୫ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ଅନୁକମ୍ପାମୂଳକ ରାଶି ଯୋଗାଇଥିଲେ। ଏତ୍ଦବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ସୁବିଧା ମିଳୁ ନାହିଁ। ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟ ଛତିଶଗଡ଼ରେ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କୁ ସାଢ଼େ ୪ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାରେ ସରକାର ଗୃହ ଯୋଗାଇଛନ୍ତି। ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ଆଇନ୍ ଆଣୁଛନ୍ତି। ଓଡ଼ିଶାର ଚିତ୍ର କିନ୍ତୁ ଭିନ୍ନ। ଏଠାରେ ବିଧାନସଭାକୁ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କୁ ମନା କରାଯାଏ। ଅତୀତରେ ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସାମ୍ବାଦିକଙ୍କୁ ବାରଣ କରାଯାଇଛି। ଗତବର୍ଷ ଧଉଳିରେ ଆୟୋଜିତ ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ସାମ୍ବାଦିକମାନଙ୍କ ପ୍ରବେଶକୁ ଅନୁମତି ମିଳି ନଥିଲାେ।

ଚୌକି‌ ନେଇ ଭତ୍ତା ନେଇଯାଉଥିଲେ

ତେବେ ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରଭାବ କ’ଣ, ତାହା ଗତମାସ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା। ନବରଙ୍ଗପୁର ଜିଲ୍ଲା ଝରିଗାଁ ବ୍ଲକ ବାଣୁଆଗୁଡା ଗ୍ରାମର ବୃଦ୍ଧା ସୂର୍ଯ୍ୟ ହରିଜନ(୭୨) ଗତ ୧୪ ତାରିଖ ଦିନ ଭତ୍ତା ଆଣିବା ପାଇଁ ଭଙ୍ଗା ଚୌକିକୁ ଆଶା ବାଡ଼ି କରି କୋଶେ ବାଟ ପାଦରେ ଚାଲି ଚାଲିଯାଉଥିଲେ। ଏହି ଦୃଶ୍ୟ ଓ କାହାଣୀ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଖବର ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା। ଗଣମାଧ୍ୟମ ଜରିଆରେ ଘଟଣା ସଂପର୍କରେ ଅବଗତ ହୋଇ କେନ୍ଦ୍ର ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ମଳା ସୀତାରମଣ ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ। ମାନବିକତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହି ଘଟଣାରେ କଣ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇଛି। ସେଠାରେ କୌଣସି ବ୍ୟାଙ୍କ ମିତ୍ର ନାହାନ୍ତି କି ? ଟ୍ୱିଟରରେ ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ କରିଥିଲେ। ଏହା ପରେ ବ୍ୟାଙ୍କ ଓ ସ୍ଥାନୀୟ ପ୍ରଶାସନ ବୃଦ୍ଧାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ହୁଇଲ ଚେୟାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଥିଲେ। ଘରକୁ ଯାଇ ଭତ୍ତା ଟଙ୍କା ଦେଇଥିଲେ।

ଭତ୍ତା ପାଇଁ ନଈ ପାରି ହେଉଥିଲେ

ସେହିପରି ଅନ୍ୟ ଏକ ଘଟଣାରେ ଗତମାସ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଖବର ପ୍ରସାରଣ ପରେ ପ୍ରଶାସନର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଥିଲା। ଘରେ ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା ମାନଙ୍କ ଭତ୍ତା ଟଙ୍କା ପହଞ୍ଚାଇବାକୁ କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା ଜିଲ୍ଲାପାଳ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ। କେନ୍ଦ୍ରାପଡା ଏକମାଣିଆ ପଞ୍ଚାୟତର ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା ଭତ୍ତା ପାଇଁ ଭରା ନଈ ପାର ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ। ଭତ୍ତା ଟଙ୍କା ପାଇବାକୁ ପ୍ରତିଥର ଶିକାରେ ବୁହାହୋଇ ଭରା ନଈ ପାର ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ । ଏପରିକି ପଙ୍କ କାଦୁଅରେ ପଶି ଡଙ୍ଗା ପାଖରେ ପହଞ୍ଚୁଥିଲେ । ଦିନେ କି ଦୁଇ ଦିନ ନୁହେଁ ପ୍ରାୟ ୧୧ମାସ ଧରି ଏହିଭଳି ବିପଦ ସଙ୍କୁଳ ଅବସ୍ଥାରେ ଭତ୍ତା ଗଣ୍ଡାକ ପାଇଁ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଭୋଗୁଥିଲେ । ହେଲେ ଖବର ପ୍ରସାରଣ ହେବା ପରେ ପରେ ପ୍ରଶାସନ ସମାନଙ୍କ ସମସ୍ୟା ଦୂର କରିଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ଘର ଭତା ପହଂଚାଇବାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ।

ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଚାଲୁଥିଲେ ବୃଦ୍ଧା

ସେହିପରି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଚାଲୁଥିବା କୋରାପୁଟ ପୌରପାଳିକା ଅଞ୍ଚଳରେ ରହୁଥିବା ରୁକୁଣା ଗୌଡ଼ଙ୍କୁ ପ୍ରଶାସନ ଏକ ଟ୍ରାଇ ସାଇକେଲ ସହ ଭତ୍ତା ଟଙ୍କା ପ୍ରଦାନ କରିଛି। ଆଉ ଏହି ଭତ୍ତା ଟଙ୍କା ୫୦୦ ରୁ ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇ ତାହା ୭୦୦ ଟଙ୍କା ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଛି। ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ ଏଣିକି ଆଉ ବ୍ୟାଙ୍କକୁ ଆସିବାକୁ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ ବୋଲି ମିଳିଥିଲା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି। ବୃଦ୍ଧା ଜଣକ କୋରାପୁଟ ପୌର ପରିଷଦର ଲାଣ୍ଡିଗୁଡ଼ାର ରୁକୁଣା ଗୌଡ଼।