ଭୁବନେଶ୍ବର: ଭାରତ ୭୫ତମ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସର ସହିତ ପାଳନ କରିଛି। ମୁଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଜାତୀୟ ରାଜଧାନୀ ନୂଆଦିଲ୍ଲୀସ୍ଥିତ କର୍ତ୍ତବ୍ୟପଥରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ରାଜ୍ୟ ଓ କେନ୍ଦ୍ରଶାସିତ ଅଞ୍ଚଳର ରାଜଧାନୀଗୁଡ଼ିକରେ ମଧ୍ୟ ରାଜ୍ୟସ୍ତରୀୟ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ପାଳନ କରାଯାଇଛି। ଦିଲ୍ଲୀରେ ଫ୍ରାନ୍ସର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଏମାନୁଏଲ ମାକ୍ରନ୍ଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ତାଙ୍କର ଭାରତୀୟ ସମକକ୍ଷ ଦ୍ରୌପଦୀ ମୁର୍ମୁ ଜାତୀୟ ପତାକା ଉତ୍ତୋଳନ କରିଛନ୍ତି। ସମାରୋହରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ, ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଅନ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ, ତିନି ସେନାର ମୁଖ୍ୟ ଓ ନିମନ୍ତ୍ରିତ ଅତିଥି ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ। ସେହିପରି ରାଜ୍ୟସ୍ତରୀୟ ଜାତୀୟ ଦିବସରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଉପସ୍ଥିତିରେ ରାଜ୍ୟପାଳମାନେ ଜାତୀୟ ପତାକା ଉତ୍ତୋଳନ କରିବା ସହିତ ପରେଡ ଅଭିବାଦନ କରିଥିଲେ। ସମାରୋହରେ ଭାରତର କଳା ଓ ସଂସ୍କୃତି ସହିତ ସୂଚନା ପ୍ରଯୁକ୍ତି ଓ ବିକାଶର ଝଲକ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା।
ଜାତୀୟ ଦିବସ ଅବସରରେ ଭାରତ କର୍ତ୍ତବ୍ୟପଥରେ ନିଜର ଶୌର୍ଯ୍ୟ, ପରାକ୍ରମ ଓ ବୀରତାର ପ୍ରଦର୍ଶନ ଦେଖାଇଥିଲା। ଦେଶବ୍ୟାପୀ ୧୦୦ ମହିଳା ସାଂସ୍କୃତିକ କଳାକାର ପାରଂପରିକ ବାଦ୍ୟ ସହିତ ପରେ କରିଥିଲେ। ପ୍ରଥମ ଥର ପରେଡର ଆରମ୍ଭ ମିଲିଟାରି ବ୍ୟାଣ୍ଡ ସ୍ଥାନରେ ଶଙ୍ଖ ଓ ନାଗରା ଧ୍ବନିରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ଉଭୟ ବିକଶିତ ଭାରତ ଓ ଭାରତ-ଲେକତନ୍ତ୍ରର ମାତୃକା ବିଷୟ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଏଥର ପରେଡରେ ୧୩୦୦ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ଅତିଥି ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ, ଯେଉଁଥିରେ କି ସମାଜର ସବୁ ବର୍ଗର ଲୋକଙ୍କୁ ସାମିଲ କରାଯାଇଥିଲା। ସମାରୋହରେ ବିକଶିତ ଭାରତ ଉପରେ ଅରୁଣାଚଳର ପ୍ରଜ୍ଞାପନ ମେଢ଼ ପ୍ରଥମେ ଗଡ଼ିଥିଲା। ପରେ ପରେ ହରିୟାଣା ଓ ମଣିପୁରର ପ୍ରଜ୍ଞାପନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟପଥରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଥିଲା। ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ଉପରେ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ପ୍ରଜ୍ଞାପନ ମେଢ଼ ଲୋକଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥିଲା। ସେହିପରି ଓଡ଼ିଶା, ଛତିଶଗଡ଼ ଓ ରାଜସ୍ଥାନର ପ୍ରଜ୍ଞାପନ ମେଢ଼ ଲୋକେ ଦେଖିଥିଲେ। ଜନଭାଗିଦାରୀକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ କରିବା ଅବସର ମିଳିଥିଲା। ପୂରା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଦେଢ଼ ଘଣ୍ଟାରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଚାଲିଥିଲା।
‘ଗଣତନ୍ତ୍ର’ର ଜନନୀ ଭାରତ
ବିଶ୍ବର ସର୍ବାଧିକ ଜନତା ବସବାସ କରୁଥିବା ରାଷ୍ଟ୍ରଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତ ହେଉଛି ଅନ୍ୟତମ ଦେଶ। ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର, ଔଷଧ, ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଓ ଅନ୍ୟ ଭିତ୍ତିଭୂମିରେ ସହାୟକ ହେଉଥିବା ସାମଗ୍ରୀ ଆଦି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭାରତ ଉପରେ ବିଶ୍ବର ଅନେକ ରାଷ୍ଟ୍ର ନିର୍ଭର କରଥାନ୍ତି। ଭାରତୀୟ ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ର ଯଥା ନେପାଳ, ଭୂଟାନ, ବାଂଲାଦେଶ ଓ ଶ୍ରୀଲଙ୍କାର ବିକାଶ ଭାରତ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ। ଚଳିତ ଶତାଦ୍ଦୀର ବଡ଼ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ କୋଭିଡ-୧୯ ସମୟରେ ବିଦେଶକୁ ଭାରତ କରୋନା ସାମଗ୍ରୀ ପହଞ୍ଚାଇ କୋଟି କୋଟି ଜନତାଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇ ଦେଇଛି। ବାସ୍ତବରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଜନନୀ ବୋଲି ଭାରତ ପ୍ରମାଣିତ କରିଦେଇଛି। କିନ୍ତୁ କ୍ଷୋଭର ବିଷୟ ଯେ, ଦେଶର ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଆହୁରି ଅନେକ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ସୁବ୍ୟବସ୍ଥିତ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ସରକାର ଓ ପ୍ରଶାସନ ମଧ୍ୟରେ ଉପଯୁକ୍ତ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ରହିଲେ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାମ ସହଜରେ ହାସଲ ହୋଇପାରିବ।
ଗରିବ କରୁଛନ୍ତି ସଂଘର୍ଷ
ଭାରତ ୭୫ତମ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ପାଳନ କରିଛି। ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ଦିଗରେ କାମ କରୁଛି। କିନ୍ତୁ କ୍ଷୋଭର ବିଷୟ ହେଲା ଯେ, ଦେଶ ସ୍ବାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର ୭୬ ବର୍ଷ ଅତିକ୍ରମ କରିସାରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଦେଶରେ ବହୁଗୁଡ଼ିଏ ଅସୁବିଧା ରହିଛି। ଶିକ୍ଷା, ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ଗମନାଗମନର ସୁବିଧା ସବୁ ସ୍ଥାନକୁ ପହଞ୍ଚି ପାରିନାହିଁ। ଦୁର୍ଗମ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହାର ଅବସ୍ଥା ଆହୁରି ଦୟନୀୟ। ମୋଦୀ ସରକାର ପୂର୍ବୋଦୟରୁ ଭାରତର ବିକାଶ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିବା ବେଳେ ଏଠାରେ ଅଧିକ ହିଂସା ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି। ଆସାମ-ମଣିପୁର ସୀମାରେ ବିବାଦ ଥମିବାର ନାମ ନେଉନାହିଁ। ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ସମାଜର ତୃଣମୂଳସ୍ତରରେ ବସବାସ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଅଧିକାର ସହଜରେ ମିଳିପାରୁ ନାହିଁ। କ୍ଷମତାରେ ଥିବା ଲୋକେ ଗରିବ, ଅସହାୟଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବାରେ କୁଣ୍ଠାବୋଧ କରୁଛନ୍ତି।
ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ମୂଲ୍ୟ
ଓଡ଼ିଶା ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ମୂଲ୍ୟ କିଛି ନାହିଁ କହିଲେ ଅତ୍ୟୁକ୍ତି ହେବ ନାହିଁ। ଜନତାଙ୍କର ବିକାଶ ପାଇଁ ଆଲୋଚନାର ମନ୍ଦିର କୁହାଯାଉଥିବା ‘ବିଧାନସଭା’ ଅଧିବେଶନ ୩୦ ଦିନ ସ୍ଥାନରେ ୪ ଦିନରେ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଉଛି। ବିଧାନସଭାକୁ ଶାସକ ଦଳ ମନଇଚ୍ଛା ଚଳାଉଛନ୍ତି। ବିରୋଧୀଙ୍କ ଗୁରୁତ୍ବ ମିଳେ ନାହିଁ। ରାଜ୍ୟରେ କେବଳ ରଂଗଦିଆ ବିକାଶ କାମ ଚାଲିଛି। ଶିକ୍ଷା, ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ଗମନାଗମନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅତି ଦୟନୀୟ କହିଲେ ଭୁଲ ହେବ ନାହିଁ। ରାଜ୍ୟରେ ୫-ଟି ସ୍କୁଲ ନାମରେ ବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକୁ ରଂଗୀନ କରି ଦିଆଯାଇଛି ସତ। କିନ୍ତୁ ପାଠ ପଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ପରିମାଣରେ ଶିକ୍ଷକ ନାହାନ୍ତି। ଆମ ଓଡ଼ିଶା ନବୀନ ଓଡ଼ିଶା ନାମରେ ଅଭିଯାନ ଚଲାଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସଂପୃକ୍ତ କରାଯାଉଛି, ଯେଉଁଥିରେ କି ପାଠପଢ଼ାରେ ବ୍ୟାପକ ବାଧା ଉପୁଜୁଛି। ରାଜ୍ୟରେ ବଡ଼ବଡ଼ ଡାକ୍ତରଖାନାଗୁଡ଼ିକ ନିର୍ମାଣ ହୋଇଛି। କିନ୍ତୁ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଭିତ୍ତିଭୂମିର ବ୍ୟାପକ ଅସୁବିଧା ରହିଛି। କଟକ ବଡ଼ମେଡିକାଲ ବ୍ୟତୀତ ବୁର୍ଲା ଓ ବ୍ରହ୍ମପୁର ମେଡିକାଲରେ ଚିକିତ୍ସା ବ୍ୟବସ୍ଥା ସାମନ୍ୟ ଭଲ ରହିଛି। କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟସ୍ଥାନରେ ବହୁତ ଖରାପ। ଅନେକଗୁଡ଼ିକଏ ଗାଁରେ ଗମନାଗମନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏତେ ଖରା ଯେ, ରୋଗୀଟିଏ ଯଦି ଜରୁରୀକାଳୀନ ଚିକିତ୍ସାର ଆବଶ୍ୟକତା କରୁଥାଏ, ଆମ୍ବୁଲାନ୍ସ ଯାଇପାରେ ନାହିଁ। ରାଜ୍ୟର ୩୦ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ରୋଜଗାର ନପାଇ ବାହାର ରାଜ୍ୟକୁ ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି। ପ୍ରତିମାସ ପ୍ରବାସୀ ଓଡ଼ିଆଙ୍କର ମୃତଦେହ ଆସୁଛି। ଜଳ, ଜମି ଓ ଖଣି ଭରପୁର ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏଗୁଡ଼ିକ ବ୍ୟବହାର କରି ମାନବ ସମ୍ବଲକୁ କର୍ମନିଯୁକ୍ତି ଦେବାରେ ୨୪ ବର୍ଷର ନବୀନ ସରକାର ବିଫଳ ହୋଇଛି। ସେହିପରି ରାଜ୍ୟରେ ଶିଶୁ ଓ ମହିଳା ବିରୋଧରେ ହିଂସାର ସୀମା ଅତିକ୍ରମ କରିଛି। ସରକାରୀବାବୁମାନେ ବିନା ଲାଞ୍ଚରେ ସାଧାରଣଙ୍କ ଗୁହାରି ଶୁଣନ୍ତି ନାହିଁ।
