ଶରୀର ବନ୍ଦ ହେଇପାରେ କିନ୍ତୁ ହୃଦୟ କେବେ ବନ୍ଦୀ ଚାହେଁନା

ମନୋବିଜ୍ଞାନ ଓ ସାହିତ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ କେତେ ବ୍ୟବଧାନ ଦେଖନ୍ତି ?

ମନୋବିଜ୍ଞାନ ବ୍ୟବହାର ପଢେ, ଆଉ ସାହିତ୍ୟ ହୃଦୟ । ବ୍ୟବଧାନ କାଇଁ ! ମନୋବିଜ୍ଞାନ ହିଁ ମୋ ସାହିତ୍ୟ କୁ ଏତେ ବେଶି ଗଭୀର କରିଛି ବୋଲି ମୁଁ ଭାବେ ।

ମଣିଷଙ୍କ ମନ ପଢି ତାକୁ କେବେ ଶବ୍ଦରୂପ ଦେଇଛନ୍ତି କି?

ହଁ ନିଶ୍ଚିତଭାବେ । ତେବେ ପ୍ରାୟତଃ ନିଜ ଅନୁଭୂତିରୁ ହିଁ ମୋ ଶବ୍ଦ ମାନେ କବିତା ମୁହାଁ ହୁଅନ୍ତି।

ଶ୍ରମକାନୁନ ରେ ଡିପ୍ଲୋମା କରିଛନ୍ତି । ଖଟିଖିଆ ମାନଙ୍କର କେଉଁ ଚିତ୍ର ଆପଣଙ୍କୁ ବେଶୀ ମର୍ମାହତ କରେ ?

ଗଣ୍ଠିଲିଏ ଭୋକରେ ବନ୍ଧା ସେମାନଙ୍କ ସାରାଟା ଆୟୁଷ ମତେ ମୋ ଅସମର୍ଥତା ହେଜେଇ ଦେଇଥାଏ ।

ପ୍ରଥମ କରି କେଉଁ କବିତାଟି କେଉଁଥିରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା, ତାର ଆନଂଦ କିପରି ଥିଲା ?

ରାଉରକେଲା ରୁ ପ୍ରକାଶିତ ‘ଉତ୍କଳ ମେଲ୍’ରେ ୨୦ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା ମୋ କବିତା ‘ଆଶା’ ! ଶବ୍ଦରେ ଯାହାକୁ ପ୍ରକାଶ କରି ହୁଏନା , ଡାଏରୀ ଓ ହୃଦୟରେ ସାଇତା ସେମିତି ଏକ ସୁଖଦ ଅନୁଭୂତି ସେ !

କରୋନା କୁ ନେଇ ପୃଥିବୀ ଭୟଭୀତ ହେଉଥିବା ବେଳେ ଆପଣଙ୍କର କବିତାର ଚରିତ୍ର ମାନେ କିପରି ଅଛନ୍ତି ?

ଭୟ ଓ ବ୍ୟାକୁଳତା ଆଚ୍ଛନ୍ନ କଲାବେଳେ ଯେଉଁ କବିତା ହିଁ ସମ୍ଭାଳି ନେଇଥାଏ କବିକୁ ତାର ଶବ୍ଦ ଓ କାବ୍ୟ ଚରିତ୍ର ର ଦମ୍ଭ କେତେ ସଶକ୍ତ ହେଇନଥିବ ! ମସ୍ତ୍ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ।

ଆପଣଙ୍କର ‘ମାୟାଲଗ୍ନ’ ଶୀର୍ଷକାନୁସାରେ କାବ୍ୟିକ ଜୀବନରେ କୋଉ ମାୟା ପଛରେ ପଡିଛନ୍ତି କି ?

କବିଟିଏ ର କାବ୍ୟିକ ଜୀବନରେ ଶବ୍ଦ ଠାରୁ ବଡ ମାୟା କିଛି ନଥାଏ ବୋଧେ । ପ୍ରାର୍ଥନା କର ଏଇ ଶବ୍ଦର ମାୟା ମଶାଣି ଯାଏ ମତେ ଏମିତି  ଆବୋରିଥାଉ ।

ରୂପସୀ’ ବହିରେ କାହାକୁ ରୂପସୀର ଆଖ୍ୟା ଦେଇଛନ୍ତି ? ଶବ୍ଦକୁ ନା କାବ୍ୟ ଚରିତ୍ରକୁ ? 

ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ କାବ୍ୟ ଚରିତ୍ରକୁ

ତାଲାବନ୍ଦ ସମୟରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଯଦି ପଚାରାଯିବ ଆପଣ ହୃଦୟକୁ କେଉଁଠି ବନ୍ଦ କରି ରଖିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରିବେ , ଉତ୍ତର କଣ ହେବ ? 

ଶରୀର ବନ୍ଦ ହେଇପାରେ କିନ୍ତୁ  ହୃଦୟ କେବେ ବନ୍ଦୀ ଚାହେଁନା । ମୁକ୍ତି ମୋର ଶେଷ ଲୋଭ ।

ନିଜର ସୃଜନଶୀଳତାକୁ ଫୁଟେଇବା ପାଇଁ କବିତାକୁ ବାଛିଲେ କାହିଁକି ?

ମୁଁ ନୁହେଁ, ବରଂ  ମୋର ଅନ୍ତର୍ମୁଖୀ ଚେତନା ଓ ଅତି ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ପ୍ରତି ଦୟାଶୀଳ ହୋଇ କବିତା ହିଁ ଆପଣେଇ ନେଇଛି ମତେ ।

ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆପଣଙ୍କ ସମୁଦାୟ କାବ୍ୟ ଯାତ୍ରାର ଏକ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ବିବରଣୀ ଦେବାକୁ କହିଲେ କିପରି ଦେବେ ?

ସହସ୍ର ଭର୍ସନା ଭିତରେ କଢରୁ ଫୁଲ ହୋଇ ଫୁଟିବାର କୈ।ଶଳ ଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଲକ୍ଷେ ଅନାଗ୍ରହ ଭୋଗି ନୂଆଁ ନୂଆଁ ବାଗରେ ନିଜକୁ ହିଁ ଆବିଷ୍କାର କରିବାର କଳା ଶିଖେଇଚି କବିତା । କବିତା ଆଳରେ ନିଜକୁ ହିଁ ମରାମତି କରିଚାଲିଚି ମୁଁ । ଏ ଯାତ୍ରା ଗୋଟେ ଅନନ୍ତ ସୁଖ ।