ଭୁବନେଶ୍ବର: ଦେଶ ସ୍ବାଧୀନ ହେବାର ୭୫ ବର୍ଷ ଅତିକ୍ରମ କରିଛି। କିନ୍ତୁ ଆର୍ଥିକ ଓ ସାମାଜିକ ରୂପେ ଦେଶବାସୀ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ସଶକ୍ତ ହୋଇପାରି ନାହିଁ। ରାଜ୍ୟ ସରକାର ସ୍ବାବଳମ୍ବୀ ଓ ସଶକ୍ତୀକରଣ ନେଇ ଭାଷଣବାଜୀ କରୁଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ କ୍ଷୋଭର ବିଷୟ ଯେ, ତୃଣମୂଳ ସ୍ତରରେ ଲୋକେ ଉଭୟ ଆର୍ଥିକ ଅନାଟନରୁ କେମିତି ଦହଗଂଜ ହେଉଛନ୍ତି, ତାହା ଅତି ନିକଟରୁ ଦେଖିଲା ପରେ ଜଣାଯାଉଛି। ଉଭୟ କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଓ ବିକାଶ ପାଇଁ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି ସତ। ମାତ୍ର ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ନଥିବା ଅର୍ଥାତ ପ୍ରଶାସନିକ ଅଧିକାରୀଙ୍କ ପରିଚାଳନା ଗତ ତ୍ରୁଟି ଯୋଗୁଁ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ବହୁତ ନିର୍ଯାତନାର ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ। କଳାହାଣ୍ଡିର ଦାନ ମାଝୀ ଶବକୁ କାନ୍ଧରେ ବୋହିବା ଘଟଣା ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଖବର ହୋଇଛି। ତଥାପି ଅନେକ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ଘରକୁ ମୃତଦେହ ଆଣିବା ପାଇଁ ମହାପ୍ରୟାଣ ଗାଡ଼ି ମଧ୍ୟ ମିଳିପାରି ନଥାଏ। ଏଭଳି ଲୋକମାନେ ଶେଷରେ ମୃତଦେହ ଆଣିବା ପାଇଁ ବାଇକ୍କୁ ମାଧ୍ୟମ କରୁଛନ୍ତି।
ଓଡ଼ିଶାରେ ଦୀର୍ଘ ୨୩ ବର୍ଷ ହେଲା ଗୋଟିଏ ଦଳ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ ଶାସନ କରୁଛି। କିନ୍ତୁ ଲୋକେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବେ ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ସଶକ୍ତ ହୋଇପାରି ନାହାନ୍ତି। ଜୁଲାଇରୁ ଅକ୍ଟୋବର ମାସ ମଧ୍ୟରେ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଲୋକେ ଘୋର ଆର୍ଥିକ ସଂକଟର ସାମ୍ନା କରିଥାନ୍ତି। ଗରିବ ଲୋକଙ୍କର ପାଖରେ ଏହି ସମୟରେ ୧୦୦ ଟଙ୍କା ବାହାର କରିବାର ଅସମ୍ଭବ ହୋଇଯାଇଥାଏ। ଏହି ସମୟରେ ଯଦି ଗରିବ ପରିବାରର ବ୍ୟକ୍ତି ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ମୃତ୍ୟୁ ହୁଏ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ମହାପ୍ରୟାଣ ଗାଡ଼ି ନମିଳୁଛି, ତା’ହେଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ବାଇକ୍ରେ ମୃତଦେହ ବୋହିବାକୁ ପଡୁଛି। ନିକଟରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣପୁର ଜିଲ୍ଲା ସୁବଳୟା ଥାନା ଅନ୍ତର୍ଗତ ଅମରପାଲି ଗ୍ରାମରେ ଏଭଳି ଅଭାବନୀୟ ପରିସ୍ଥିତି ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା। ମୃତକଙ୍କ ସଂପର୍କୀୟ ଆର୍ଥିକ ରୂପେ ଅନଗ୍ରସର ହୋଇଥିବାରୁ ମହିଳାଙ୍କ ମୃତଦେହକୁ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଖାଳ-ନାଳ ଅତିକ୍ରମ କରି ବାଇକ୍ରେ ୨୫ କିଲୋମିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲା ଯୁଯୁମୁରା ଥାନା ଅଧିନ କେଶାପାଲି ଗାଁକୁ ବୋହିଥିଲେ।
୨୫କିମି ବାଇକ୍ରେ ନେଲେ ମୃତଦେହ
ଗତ ୨୪ ତାରିଖର ଘଟଣା। ସମ୍ବଲପୁର ଜିଲ୍ଲା ଯୁଯୁମୁରା ଥାନା ଅନ୍ତର୍ଗତ କେଶାପାଲି ଗ୍ରାମର ଗୁଲାପି ବେହେରା (୪୫)ଙ୍କ ସୁବଳୟା ଥାନା ଅଧୀନ ଅମରପାଲି ଗ୍ରାମରେ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। ସେ ଅସୁସ୍ଥ ଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ ଜ୍ବାଇଁ ମହିମତ ଭେଷର ଘରେ ରହି ୪ ମାସ ହେଲଶ ଚିକିତ୍ସିତ ହେଉଥିଲେ। ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗରିବ ଶ୍ରେଣୀର ହୋଇଥିବାରୁ ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ମଧ୍ୟ ଯାଇପାରି ନ ଥିଲେ। ଘଟଣା ଦିନ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଏନେଇ ତାଙ୍କ କେଶାପାଲି ଗ୍ରାମରେ ରହୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଖବର ଦିଆଯାଇ ଥିଲା। କେଶାପାଲିରୁ ଗୁଲାପିଙ୍କ ପରିବାର ଲୋକେ ଆସିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ମୃତଦେହ ନେବାପାଇଁ ଚାରିଚକିଆ ଯାନ ଯୋଗାଡ଼ କରି ପରି ନ ଥିଲେ। ଏପରି କି ମହାପରାୟଣ ଗାଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ଯୋଗାଯୋଗ ସମ୍ଭବ ହୋଇ ପାରି ନ ଥିଲା। ଶେଷରେ ମୃତଦେହ ନେବା ପାଇଁ ବାଇକ୍ ହିଁ ମାଧ୍ୟମ ହୋଇଥିଲା। ବାଇକ୍ ଚାଳକଙ୍କ ପଛକୁ ଅର୍ଥାତ ମଝିରେ ମୃତଦେହକୁ ବସାଯାଇଥିଲା। ମୃତଦେହକୁ ଧରି ବାଇକ୍ ପଛରେ ଆଉ ଜଣେ ଲୋକ ବସିଥିଲେ।
ଅନୁଗୁଳରେ ସମାନ ପରିସ୍ଥିତି
ଓଡ଼ିଶାରେ ବାଇକ୍ରେ ମୃତଦେହକୁ ନିଆଯିବା ଏହା ପ୍ରଥମ ଘଟଣା ନୁହେଁ। ବରଂ ଏହା ପୂର୍ବରୁ ରାଜ୍ୟର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଏକାଧିକ ଘଟଣା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି। ଗତ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ୧୩ ତାରିଖ ଦିନ ଅନୁଗୁଳ ଜିଲ୍ଲା ସଦର ବ୍ଲକ୍ ବଲାସିଂହା ଗାଁର ଦୁଆରୀ ଗୁରୁ (୬୦) ଗାଁ ସ୍କୁଲ ପଡ଼ିଆ ଆଡ଼କୁ ଯିବା ସମୟରେ ବଜ୍ରପାତର ଶିକାର ହୋଇଥିଲେ। ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକେ ଶ୍ରୀ ଗୁରୁଙ୍କୁ ମେଡିକାଲ ନେବା ପାଇଁ ୧୦୮କୁ ଫୋନ୍ କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଆମ୍ବୁଲାନ୍ସ ନ ଆସିବାରୁ ଶେଷରେ ଲୋକେ ବାଇକ୍ରେ ଦୁଆରିଙ୍କୁ ଆଣି ଅନୁଗୁଳ ଜିଲ୍ଲା ମୁଖ୍ୟ ଚିକିତ୍ସାଳୟରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲେ।
ଚେତିଲେନି ସରକାର
ସେହିପରି ଗତ ୨୧ ତାରିଖ ଦିନ ବଲାଙ୍ଗୀର ଭୀମ ଭୋଇ ମେଡିକାଲ କଲେଜରେ ଣେ ରୋଗୀଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମୃତଦେହକୁ ଘରକୁ ନେବାକୁ ତାଙ୍କ ପରିଜନ ଆମ୍ବୁଲନ୍ସ ପାଇ ନଥିଲେ। ଶେଷରେ ବାଇକରେ ଶବ ବୋହିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା। ଲୋଇସିଂହା ବ୍ଲକ୍ କୁଟେନପାଲି ଗ୍ରାମର ଶ୍ରମିକ ଅଶୋକ ତାଣ୍ଡି (୪୦)ଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା। ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ତାଙ୍କ ପରିବାର ଲୋକେ ମୃତଦେହ ନେବା ପାଇଁ ସରକାରୀ ଶବବାହକ ଗାଡ଼ି ପାଇଁ ଡାକ୍ତରଖାନା କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ମିଳିନଥିଲା। ନୟାଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲା ସଦର ମହକୁମାର ଗତ ଜୁନ୍ ମାସ ୧୬ ତାରିଖରେ ନବଘନପୁର ଗ୍ରାମର ପଞ୍ଚୁ ବେହେରାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଓ ୨୦୧୯ ଅଗଷ୍ଟ ୧୬ରେ କନ୍ଧମାଳ ଜିଲ୍ଲାର ଜି. ଉଦୟଗିରି ଅଧୀନ କତିଙ୍ଗିଆ ଗ୍ରାମର ରାମାନନ୍ଦ ପ୍ରଧାନଙ୍କ ୬୫ବର୍ଷୀୟ ମା’ଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଗାଡି ନ ମିଳିବାରୁ ବାଇକ୍ରେ ଶବ ବୁହାଯାଇଥିଲା। ବାଇକରେ ଶବ ବୋହିବା ପ୍ରଥମ ଘଟଣାକୁ ୪ ବର୍ଷ ପୂରିଛି। କିନ୍ତୁ ସରକାର ସତର୍କ ହୋଇପାରି ନାହାନ୍ତି।
