ଭୁବନେଶ୍ବର: ଦେଶ ସ୍ବାଧୀନ ହେବାର ୭୫ ବର୍ଷ ଅତିକ୍ରମ କରିଛି। ଭାରତ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ଆଡ଼କୁ ଅଗ୍ରଗତି କରୁଛି। ଶିକ୍ଷିତ ଓ ବିକାଶର ଡେଙ୍ଗୁରା ବାଜୁଛି। ଏକତା ସତ। କିନ୍ତୁ ଆମ ସମାଜରୁ ଦିନକୁ ଦିନ ମାନବିକତା ମରି ଯାଉଛି। ଏପରିକି ସ୍ବାର୍ଥପର ମନୁଷ୍ୟମାନେ ନିଜର ଆତ୍ମୀୟ ମଣିଷ ଓ ସଂପର୍କୀୟଙ୍କୁମାନଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିପାରୁ ନାହାନ୍ତି। ସମାଜର ଖରାପ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେଉ ଅଥବା ରାଗ ଓ ଅଭିମାନ ହେଉ କିଛି ଲୋକ ନିଜର ରକ୍ତକୁ ଚିହ୍ନିପାରୁ ନାହାନ୍ତି। ଏପରିକି ମୃତ୍ୟୁ ପରେ କାନ୍ଧ ଦେବାକୁ ପଛାଉଛନ୍ତି ଓ ଅନ୍ତିମ ସତ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରୁନାହାନ୍ତି। ଏହି ଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ଶବ ସତ୍କାର କରୁଛନ୍ତି ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ ସଂଗଠନର ସଦସ୍ୟ। ଗତ ୨୫ ତାରିଖରେ ଦୋଳ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଓ ହୋଲି ପାଇଁ ଭାରତ ସମେତ ଓଡ଼ିଶା ଉତ୍ସବ ମୁଖର ଥିବା ବେଳେ ସୁବର୍ଣ୍ଣପୁର ଜିଲ୍ଲା ସବଳୟା ଥାନା ଅଧୀନ ଚିଙ୍ଗିରାନାଲି ଗାଁରେ ଜଣେ ବୃଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପୁଅ-ଝିଅ ଅନ୍ତିମ ସତ୍କାର ପାଇଁ ମନା କରିଦେଲା ପରେ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ ସଂଗଠନର ସଦସ୍ୟମାନେ ଏହି ମହାନ କାମ କରିଛନ୍ତି।
ଖଣ୍ଡହତା ପଞ୍ଚାୟତ ଅନ୍ତର୍ଗତ ବୁରୁବୁଡ଼ାର ବାସିନ୍ଦା ତଥା ୨ ପୁଅ ଓ ୨ ଝିଅର ବାପା ବେଦ ପଧାନ ଚିଙ୍ଗିରାନାଲିର ସୁମିତ୍ରା ଚଉଲିଆ (୮୦)ଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ ୪୦ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଦ୍ବିତୀୟ ବିବାହ କରିଥିଲେ। ସେ ନିଜର ପୁଅ-ଝିଅଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଦ୍ବିତୀୟ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଗାଁ ଚିଙ୍ଗିରାନାଲିରେ ରହୁଥିଲେ। ସୁମିତ୍ରାଙ୍କ ମଧ୍ୟ ବେଦଙ୍କୁ ଦ୍ବିତୀୟ ବିବାହ କରିଥିଲେ। ସେଥି ପାଇଁ ମା’ଘର ଲୋକେ ସେହି ସମୟରେ ଶୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଇଥିଲେ। ସେମବାର ଦିନ ସକାଳୁ ଯେତେବେଳେ ବେଦଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା ତାଙ୍କର ପୁଅ-ଝିଅ ଅଥବା ସଂପର୍କୀୟମାନେ ଶବ ଛୁଇଁ ନଥିଲେ। ତେଣୁ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀ ସଂଗଠନ ସହିତ ଯୋଗାଯୋଗ କରାଯାଇଥିଲା। ଶେଷରେ ପ୍ରାୟ ୮ ଘଣ୍ଟା ପରେ ଅନ୍ତିମ ସତ୍କାର କରାଯାଇଥିଲା।
ଶବ ପଡ଼ି ରହିଲା ୩୦ ଘଣ୍ଟା
ଗତବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସରେ କେନ୍ଦୁଝରରେ ଏଭଳି ଏକ ଅଭାବନୀୟ ଘଟଣା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା। ସଦର ଥାନା ଅନ୍ତର୍ଗତ ବାରିଆ ଗ୍ରାମର ଶୁକ ମୁଣ୍ଡା ବହୁବର୍ଷ ହେଲା ମାଧପୁର ଗ୍ରାମରେ ନିଜ ମାଉସୀ ଘରେ ପରିବାର ସହ ରହୁଥିଲେ। ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପରିବାର ଲୋକେ ଘରକୁ ଶବ ଆଣିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଶବକୁ ମଶାଣିକୁ ନେବା ପାଇଁ ସାହିଭାଇ ଆସିନଥିଲେ। ଓଲଟା ସେ ଗ୍ରାମର ବାସିନ୍ଦା ହୋଇ ନଥିବାରୁ ଗ୍ରାମ ଶ୍ମଶାନରେ ଶୁକଙ୍କ ଶବ ସତ୍କାର ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଥିଲେ। ଫଳରେ ଘରେ ୩୦ ଘଣ୍ଟା ଧରି ଶବ ପଡ଼ି ରହିଥିଲା। ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ବୁଝାସୁଝା କରିବା ପରେ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀମାନେ ଶବ ନେଇ ଗାଁ ଶ୍ମଶାନରେ ସତ୍କାର କରିଥିଲେ।
ଭିନ୍ନ ଜାତିରେ ବିବାହ ହେଲା ସମସ୍ୟା
ଓଡ଼ିଶାରେ ଆଜି ବି ଜାତି ଏକ ବଡ଼ ସମସ୍ୟା ହୋଇଛି। ସରକାର ଅନ୍ୟ ଜାତିରେ ବିବାହ କଲେ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ରାଶି ଦେଉଥିବା ବେଳେ ଏହାକୁ ସବୁ ସମାଜରେ ସ୍ବୀକୃତି ମିଳୁ ନାହିଁ। ଏଭଳି କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କୁ ପରିମାର ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବାକୁ ପଡୁଛି। ତେଣୁ ମଲାପରେ ବି ସଂପର୍କୀୟମାନେ ପାଖ ମାଡ଼ୁ ନାହାନ୍ତି। ଗ୍ରାମବାସୀ ବି ଆଡ଼ଆଖିରେ ଦେଖୁନାହାନ୍ତି। ବଲାଙ୍ଗୀର ଜିଲ୍ଲା ପାଟଣାଗଡ଼ ଅଞ୍ଚଳରେ ୨୦୨୧ ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ ଘଟିଥିବା ଏଭଳି ଏକ ଘଟଣା ଅଞ୍ଚଳରେ ଚର୍ଚ୍ଚାର ବିଷୟ ପାଲଟିଥିଲା। ମରୁଆଁ ପଞ୍ଚାୟତ ପାଢ଼େଲ ଗାଁକୁ କିଛିବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଛତିଶଗଡ଼ର କଲ୍ୟାଣ ନାମକ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଆସିଥିଲେ। ସେ ସେହି ଗାଁର ସୀତା ସରାଫଙ୍କୁ ଭଲପାଇ ପ୍ରେମ ବିବାହ କରିଥିଲେ। ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପରିବାର ଲୋକେ ମୃତଦେହକୁ ସେମାନେ ରହୁଥିବା ପାଢ଼େଲ ଗ୍ରାମ ନିକଟ ଝୁଲେନବର ଗୋଶାଳାକୁ ନେଇଥିଲେ। ସୀତା ତାଙ୍କ ପରିବାର ଲୋକଙ୍କୁ ଖବର ଦେଇଥିଲେ। ହେଲେ ଗାଁରେ ଥିବା ସୀତାଙ୍କ ସମ୍ପର୍କୀୟ କଲ୍ୟାଣ ଅନ୍ୟ ଜାତିର ହୋଇଥିବା ଦର୍ଶାଇ ପାଖକୁ ଯାଇ ନଥିଲେ। ଶବ ସତ୍କାର ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଜାତି ସମାଜ କେହି ପହଞ୍ଚି ନଥିଲେ। ଶେଷରେ ସୀତାଙ୍କ ଅନୁରୋଧ ରକ୍ଷାକରି ଗାଁର କୁଚି ବରିହା ତାଙ୍କ ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ିରେ ଶବ ନେବାକୁ ରାଜି ହୋଇଥିଲେ। ଶବକୁ ନିକଟସ୍ଥ ଜଙ୍ଗଲକୁ ନିଆ ଯାଇଥିଲା। ଏକ ଟ୍ରଷ୍ଟର କର୍ମକର୍ତ୍ତାମାନଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ଜଙ୍ଗଲରେ ଗାତ ଖୋଳାଯାଇ ଶବସତ୍କାର କରିଥିଲେ କଲ୍ୟାଣଙ୍କ ନାବାଳକ ପୁଅ।
୧୯ ଘଣ୍ଟା ପଡ଼ି ରହିଲା ଶବ
ତିନିବର୍ଷ ତଳର ଘଟଣା। ସେଦିନ ଥିଲା ମେ’ ମାସର ୨୫ ତାରିଖ। ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲା ବଣାଇଗଡ ସହରରେ ଜଣେ କରୋନା ଆକ୍ରାନ୍ତ ବୃଦ୍ଧାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ହେବା ପରେ ୧୯ ଘଣ୍ଟାଧରି ନିଜ ଘରେ ଶବ ପଡ଼ି ରହିବା ପରେ ସ୍ଥାନୀୟ ପ୍ରଶାସନ ଓ ବଣାଇଗଡ ହନୁମାନ ମନ୍ଦିର କମିଟିର ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀଙ୍କ ସହାୟତାରେ ମୃତଦେହକୁ ସଂସ୍କାର କରାଯାଇଥିଲା। କଟାଖଣ୍ତି ଅଂଚଳରେ କେଶବ ବାରିକ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ମୁକ୍ତା ବାରିକ(୭୦) ଭିକ୍ଷା ବୃତି କରି ପରିବାର ପ୍ରତିପୋଷଣ କରୁଥିଲେ। ୮ ଦିନ ପୂର୍ବେ ମୁକ୍ତା କରୋନାରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେବା ପରେ ନିଜ ଘରେ ସଙ୍ଗରୋଧରେ ରହି ଚିକିତ୍ସିତ ହେଉଥିଲେ। ଚିକିତ୍ସାଧୀନ ଅବସ୍ଥାରେ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। ବୃଦ୍ଧାଙ୍କର କରୋନାରେ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିବା ଜାଣିଲା ପରେ ପାଖ ପଡିଶା ଲୋକେ ପାଖ ମାଡ଼ି ନଥିଲେ। ଅବଶ୍ୟ କରୋନା ସମୟରେ ଏହା ନୂଆ ଘଟଣା ନଥିଲା। ଏହି ଘଟଣା ବହୁ ସ୍ଥାନରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା।
