ସାହିତ୍ୟରେ ଆପଣ କବିତା ଓ ପ୍ରବନ୍ଧକୁ କାହିଁକି ବାଛିନେଲେ?
କବିତାରେ ମୁଁ ମୋ ହୃଦୟର ଭାବନାକୁ ଉତାରି ପାରେ। ନିତିଦିନ ଭୋଗୁଥିବା ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ, ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ସାଉଁଟୁ ଥିବା ସୁଖକୁ କିଛି ଶବ୍ଦରେ ସମାଜ ଆଗରେ ପରିବେଷଣ କରିପାରେ। ପ୍ରବନ୍ଧରେ ମୁଁ ମୋ ମାଟି ଅବିଭକ୍ତ କୋରାପୁଟ ଜିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ଦମ୍ଭ ଧରି ଛିଡା ହୋଇଥିବା କଳା, ସଂସ୍କୃତି, ପରମ୍ପରା ଓ ଭାଷାକୁ ସାହିତ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ଜନାଭିମୁଖି କରିବା ପାଇଁ ଛୋଟିଆ ପ୍ରୟାସ କରେ। ଏଠିକାର ଜନଜୀବନକୁ ଭଲପାଏ । ମାଟିର ମୋହରେ ପଡିଛି ବୋଲି ମାଟିରେ ମିଶୁଥିବା ବିଶାଳ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଜୀବନ୍ତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ମୋ ଲେଖନୀରେ ।
କବିତାଟିଏ ଲେଖିଲା ବେଳେ କେଉଁ ଦିଗ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତି?
ରକ୍ତ, ମାଂସ, ହାଡ଼ ଆଉ କିଛି ଜୀବ ସଂଚାର ହେଉଥିବା ଏ ଦେହରେ ଯେଉଁ ଦୃଶ୍ୟ ମୋର ପଞ୍ଜରା ହାଡ଼ରେ ଭେଦି ଯାଏ, ମୁଁ ସେହି ଦୃଶ୍ୟପଟକୁ କବିତାର ସ୍ଥାନ ଦିଏ । ସତ୍ୟକୁ ସବୁବେଳେ ଲେଖିବା ମୋର ଅଙ୍ଗୀକାର ବଦ୍ଧତା । ସମାଜରେ ଆମେ ଯେଉଁ ଦିଗକୁ ଭୁଲି ଯାଉଛୁ ମୁଁ ସେହି ଦିଗ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦିଏ ।
ଆଜିକାଲି କବିତା ଲେଖିବା ଖୁବ୍ ସହଜ ବୋଲି ଅନେକେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି, ଆପଣ ଏ ବିଷୟରେ କି ମତ ଦେବେ ?
ହେଇଥାଇପାରେ କାହା ପାଇଁ କବିତା ଲେଖିବା ସହଜ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସହଜରେ ଲେଖି ପାରେନି । ଯେତେ ସମୟ ଯାଏଁ ମୋର ମାନବିକତା ମତେ ବାଧ୍ୟ କରିନି କିଛି ଲେଖିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଲେଖେନି, କିମ୍ବା ମୋ ଦ୍ୱାରା ଏଇ ବାଧ୍ୟବାଧକତାର କବିତା ହୁଏନି । ଏମିତି ଅନେକ ଥର କିଛି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବିଷୟରେ ଲେଖିବି ବୋଲି ବସିଛି, ଶବ୍ଦ ହିନ ହେଇ ଯାଏ ସବୁଥର ।
ସାହିତ୍ୟରେ ପାଠକ ସଂଖ୍ୟା ଧିରେ ଧିରେ ହ୍ରାସ ପାଉଛି, ଏହାର କାରଣ ଓ ନିରାକରଣ ବିଷୟରେ କହିବେ କି ?
ଆମେ ଆମ ହୃଦୟର କଥା ଲେଖୁଛୁ । ପାଠକ କେଉଁ ଭଳି ଲେଖା ଚାହୁଛନ୍ତି ସେହିଭଳି ସାହିତ୍ୟ ସର୍ଜନା କଲେ ନିଶ୍ଚିତ ପାଠକୀୟ ସ୍ବୀକୃତି ହାସଲ କରିବ। ପାଠକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ ।
ନିଶା ଆପଣଙ୍କର କବିତା, ପେଶା କିନ୍ତୁ ଏ ବଳୟରୁ ଖୁବ୍ ଦୂରରେ । ସର୍ଜନାରେ ତେବେ ଭାରସାମ୍ୟ କେମିତି ରକ୍ଷା କରନ୍ତି?
ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁଦ୍ଧା ମୁଁ ନିଶାରେ ବଞ୍ଚିଛି। କିନ୍ତୁ ସମୟ ମତେ ଦିନେନାଦିନେ ବାଧ୍ୟ କରିବ କିଛି ପେଶା କରିବାକୁ ଜୀବନର ମୋଡ଼ ବଦଳେଇବା ପାଇଁ। ଏଯାବତ କିଛି ଏମିତି ଅସୁବିଧା ହେଇନି। ଆଉ ସର୍ଜନା ମୋ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ମୋ ପ୍ରତି ଏକ ବରଦାନ। ତେଣୁ ଭାରସାମ୍ୟ ରକ୍ଷା କରିବା ମୋ ପାଇଁ ସହଜ ହେଇ ପାରେ ବୋଲି ମୁଁ ଭାବେ ।
ସାହିତ୍ୟରେ କେଉଁ ବିଷୟଟି ଆପଣଙ୍କୁ କଷ୍ଟ ଦେଇଛି? ଯଦି ହଁ, ତେବେ ତାହା କଣ?
ସାହିତ୍ୟ ସବୁବେଳେ ଆନନ୍ଦ ଦିଏ । ଯଦି କଷ୍ଟ ଦିଅନ୍ତା ତେବେ କିଏ ସାହିତ୍ୟ ସର୍ଜନା କରନ୍ତେ ନାହିଁ । ହଁ ମୋ ମନରେ ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ଅବଶୋଷ ରହିଛି ଯେ ମୁଁ ଗଳ୍ପ ଓ ଉପନ୍ୟାସ ଲେଖି ପାରେନି ।
ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ୟତରେ ସାହିତ୍ୟକୁ ନେଇ କଣ ଯୋଜନା ଅଛି?
ଗୋଟିଏ କବିତା ସଙ୍କଳନ ସହିତ ଲୋକ ସାହିତ୍ୟରେ ଦୁଇଟି ବିଷୟରେ ଲେଖା ଚାଲିଛି । ମନସ୍ଥ କରିଛି ଏହାକୁ ପ୍ରକାଶିତ କରିବା ପାଇଁ।
ଅନଲାଇନ ମାଧ୍ୟମରେ ସାହିତ୍ୟ ଚର୍ଚ୍ଚା କେତେ ଦୂର ଫଳପ୍ରଦ ?
ବର୍ତ୍ତମାନ କରୋନା ମହାମାରୀରେ ସମଗ୍ର ପୃଥିବୀ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ । ଏ ଭିତରେ ନିଜକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା ଆମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ସାମାଜିକ ଦୂରତା ଯୋଗୁଁ ସାହିତ୍ୟ ସଭା ହେଇପାରୁନି ଏହା ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି । ସାହିତ୍ୟକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ଆଦୃତ କରିବା ପାଇଁ କେବଳ ଅନଲାଇନ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ବିକଳ୍ପ। ମୁଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ଅନୁଷ୍ଠାନର ଅନଲାଇନ ସାହିତ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯୋଡିବା ସାହିତ୍ୟ ଓ ସାହିତ୍ୟିକମାନଙ୍କୁ ପାଠକ ମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ବଦ୍ଧପରିକର। ମୋ ନିଜସ୍ବ ଅନୁଭୂତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଫଳପ୍ରଦ ହେଉଛି ଅନଲାଇନ ସାହିତ୍ୟ ।
ପୀଢି ଓ ପାଠକଙ୍କୁ କଣ ବାର୍ତ୍ତା ଦେବେ?
ଗୋଟିଏ ରୁଢ଼ି ରହିଛି କି “ପୋଥିରେ ଥିବା ବିଦ୍ୟା ଆଉ ପର ହାତରେ ଥିବା ଧନ” ସେହି ଭଳି ଆମେ ମୋବାଇଲ, କମ୍ପୁଟରରେ ଯେତେ ଡାଟାବେସ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ ତାହା ଫଳପ୍ରଦ ନୁହେଁ। କିଛି ସମୟ କାଢି ସାହିତ୍ୟର ସମାଜ ସଂସ୍କାରକ ଜ୍ଞାନ ଆମେ ଆହରଣ କରିବା। ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କି ସାହିତ୍ୟକୁ ନିଜ ଭିତରେ ସମାହିତ କରନ୍ତୁ, ପଢ଼ନ୍ତୁ ।
