ପ୍ରେମ ମତେ ପ୍ରଚୁର ନୀରବତା ଓ ଏକଲାପଣ ଦେଇଛି

ମାଧୁରୀ ପଣ୍ଡା , ଜନ୍ମ ତାରିଖ -୧୮-୫-୭୧ ଶିକ୍ଷାଗତ ଯୋଗ୍ୟତା – ପିଜି ( ଓଡ଼ିଆ )

ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକଗୁଡିକ ହେଲା .. ମୁଖର ହେବାର ବେଳ , କେତେ ଦୂରେ କେତେ ପାଖେ ,ଅଧୀର ଆଲୋକ ।

ଠିକଣା – ସେକ୍ଟର-୨,ବି ୨୮୭ ନାଲକୋ, ଦାମନଯୋଡି କୋରାପୁଟ

ଆପଣଙ୍କର ଲେଖାଲେଖିର ଯାତ୍ରା କେବେଠୁ ଆରମ୍ଭ ?  ପ୍ରଥମ ଲେଖାଟି ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା କେଉଁଠି ନା ଡାଏରି ଭିତରେ ରହିଯାଇଚି ଏବେ ବି ?

ଲେଖାଲେଖି ପାଇଁ ଯେଉଁ ପୂର୍ବର ଛଟପଟ ପଣ ଆମକୁ ଆଲୋଡିତ କରେ,ତାହା ମୋ ହାଇସ୍କୁଲ ଜୀବନରୁ ଆରମ୍ଭ ହେଇଗଲା କହିଲେ ଚଳେ। କିନ୍ତୁ ସେ ଆରମ୍ଭ କବିତା ନୁହଁ ଗପରୁ ହେଇଥିଲା। ଗାଁ ମାଟି,ସାଙ୍ଗ ସାଥି,ମୋ ପ୍ରୀୟ ବଂଶଧାରା ନଦୀ ତଥା ପ୍ରିୟ ମଣିଷ ମାନଙ୍କଠୁ ଦୂରେଇବାର ଯେଉଁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଆଜିବି ମୋ ଆଖି ଓଦା ହୁଏ। ୟାର ପ୍ରଭାବରୁ ଗପହିଁ ଲେଖା ହେଲା। କିନ୍ତୁ ସବୁ ଗପ କୋଉଠି ହଜିଗଲା ମୁଁ ଜାଣି ପାରୁନି। ଗପର ଜାଗାରେ କବିତା କେତେବେଳେ ଆସି ଡେରା ପକାଇ ଦେଇଛି। ତେବେ ମୋର ପରିଚୟ ପ୍ରଜାତନ୍ତ୍ର ସାପ୍ତାହିକୀରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ ହେଇଛି।

ପ୍ରେମ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଆପଣଙ୍କର କବିତା ସବୁ । ଏଇ ଧାରାର କବିତା କେବଳ କାଳ୍ପନିକ ନା ବାସ୍ତବିକ ?

ମୁଁ କେବେ କବିତା ସହ ଛଳନା କରିନି। ମୁଁ ଯାହା କବିତା ତାହା।ମୋ ପ୍ରେମ ମୋ ତାକତ୍। ଏଥିରେ ସତହିଁ ଅଛି। କବିତା ମୋ କଥା କହିଛି,ମୋ ଭଳି ଜୀବନ ଜିଉଁଥିବା ନାରୀର କ୍ଷତ କଥା କହିଛି।

ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଚୁ ଆପଣ ଜଣେ ବଡ ପରିବାରର ବଡ଼ ବୋହୂ । ପରିବାରର ଦାୟିତ୍ୱ ବହନ କରିବା ସହ ଲେଖା ଲେଖିରେ କେବେ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଇଛନ୍ତି କି ?

ହଁ,ମୋ ସଂସାର ବଡ କୁହାଯାଇ ପାରେ। ଚାରି ଦିଅର,ଚାରି ନଣନ୍ଦରେ ମୋ ସଂସାର। ଲେଖାଲେଖିରେ କିଛି କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଇଛିତ, ଯେମିତି ଲେଖାଟିଏ ମତେ ଘାରୁଥିବା ବେଳେ ସଂସାରର ଜଂଜାଳ ମତେ ଅଟକାଇ ଦେଉଥାଏ। ସେ ସମୟ ଖୁବ୍ କଷ୍ଟ। ଅଭିମାନରେ ଶବ୍ଦ,ଆବେଗ ମୋ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଆନ୍ତି ସେ ବେଳେ। ମୁଁ ଅଟକାଇ ପାରେନି,ଛଳଛଳ ଆଖିରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଵିଦାୟ ଦିଏ। ସତରେ ଖୁବ୍ କଷ୍ଟ

ଯୋଉ ଭଲପାଇବାରେ କବୀ ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି ଯଦି ଗୋଟେ ପଟେ ସାହିତ୍ୟ ଓ ଅନ୍ୟପଟେ ପରିବାର ରୁହେ , ଭଲପାଇବା କାହା ପ୍ରତି ବେଶୀ ରହିବ ?

ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତିହିଁ ରହିବ,ଯେହେତୁ ଏହା ମୋ ରକ୍ତରେ। ଅନେକ ଦାୟିତ୍ୱ ଭିତରେ ବି ଏଇ ଶବ୍ଦ, ଲୁହହିଁ ମୋର ସାହସ,ସାମର୍ଥ୍ୟ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି। ସେଥିପାଇଁତ ପରିବାର ଜଂଞ୍ଜାଳ ମତେ ବାଧିନି।

ପ୍ରଥମ ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକ ର ଅଭିଜ୍ଞତା କିପରି ଥିଲା ଆପଣଙ୍କର ?

ପ୍ରଥମ ବହିର କପି ଖଣ୍ଡିଏ ଏବେ ମୋ ପାଖେ ନାହିଁ। ମୁଁ ସବୁ ବାଣ୍ଟି ଦେଇଛି।କପି ଖଣ୍ଡିଏ ବଞ୍ଚିଥାଏ,କିନ୍ତୁ ମୋ ପ୍ରିୟ ଗାଳ୍ପିକ ଅଧ୍ୟାପକ ବିଶ୍ୱରଂଜନ ଥରେ ଘରକୁ ଆସିଥାନ୍ତି,ସେ ବହିଟି ଚାହିଁବାରୁ ମନା କରି ପାରିନଥିଲି ଦେଇ ଦେଇଛି। ଏବେ ସେ ବହି ମୋ ପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ । ମୋ ପ୍ରକାଶକଙ୍କୁ ଥରେ କହିଥିଲି କିଛି ବହି ପାଇଁଯେ, ରାମମୋହନ ଲାଇବ୍ରେରିରେ ପଡିପଡି ଉଇ ଲାଗିଗଲେ ବୋଲି କହିଥିଲେ। ଗୋଟେ ଗୋଟେ ବହିର ଭାଗ୍ୟ ସେମିତି ଛାଡ ।

ଆପଣଙ୍କର ଏକ କବିତା “କିଛି ବି ଘଟିପାରେ ଏ ପ୍ରେମରେ”। କବିତାରେ ଯାହା ଘଟିଲା ତାକୁ ଛାଡି କବୀଙ୍କ ମନରେ ଓ ଜୀବନରେ କଣ ସବୁ ଘଟିଛି ?

ମୋର ଗୋଟିଏ କବିତା ଅଛି “ମେଷ ରାଶିର ଝିଅ”। “ମେଷ ରାଶିର ଝିଅ ମାନେପ୍ରେମରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରେମୀକା, ହରାଇ ଦେବାରେ ତାଙ୍କଠୁ କାଙ୍ଗାଳ ଆଉ କିଏ ଅଛି।” ତେଣୁ ପ୍ରେମ ମତେ ପ୍ରଚୁର ନୀରବତା ଓ ଏକଲାପଣ ଦେଇଛି,ତଥାପି ମୁଁ କୃତଜ୍ଞ କିଛି ତ ପାଇଛି ।

ଜଣେ କବୀ ପାଇଁ ପ୍ରକୃତ ପୁରସ୍କାର କେଉଁଟି ?

ପାଠକର ନିଛୁକ ଭଲପାଇବା। ଏ ଭଲପାଇବା ପାଇଁ ମୋ ଲେଖନୀ ନିରନ୍ତର ଚାଲୁଥିବ ।

ଆପଣଙ୍କ କବିତା ସବୁ ପଢିବା ପରେ ଯେ କେହି ବି ଅନୁଭବ କରିପାରିବ ଆପଣଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଆକାଶ ଆଉ ପୃଥିବୀ ଭଳି ଭଲପାଇବା ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇ ରହିଚି। ସେ ସବୁ ଭଲପାଇବା କାହା ପାଇଁ ?

ଭଲପାଇବା ନଥାଇ କି ଜୀବନ କହିଲ? ମୁଁ ଏ ମାଟିର ଝିଅ। ଏ ଆକାଶ,ପାଣି,ପବନ,ମଣିଷ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭଲପାଏ ନିବିଡ ଭାବେ। କୋଉଠି ଗୋଟେ ଲେଖିଥିଲି–“ଖାଣ୍ଟି ପ୍ରେମର ଗଢା ମୁଁ, ପ୍ରେମ ମୋର ଦେହ,ପ୍ରେମ ମୋର ଆଭୂଷଣ ମତେ ମାରିବତ ପ୍ରେମରେ ମାରିଦିଅ।”

ଆପଣଙ୍କ କବିତାରେ ଯେଉଁ ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଅନୁଭବ ଆସେ ତା’ର ସୂତ୍ର କଣ ?

କେବଳ ପ୍ରେମ। ଆଉ କିଛି ନୁହଁ ।

ସମସାମୟିକ କେଉଁ କବିମାନେ ଆପଣଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ମନେ ହୁଅନ୍ତି ?

ଅନେକ କବି। ତାଲିକା ବଢିପାରେ। ଯେମିତି ସ୍ୱପ୍ନା,ଶର୍ମିଷ୍ଠା,ପ୍ରୀତିଧାରା, ଗାୟତ୍ରୀ,ଇପ୍ସିତା,ଅପର୍ଣା ଅପା,କେଦାର,ଭାରତ, ଅଖିଳ ଦା,ସରୋଜ,କବି ପ୍ରହ୍ଲାଦ ଶତପଥୀ,କବି ଶ୍ୟାମବାବୁ ଦୋରା,କବି ରବି ଶତପଥି,ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଲାଲ,କବି ଗୋପୀନାଥ ବାଗ ଆହୁରି ଅନେକ।